17 Şubat 2016 Çarşamba

İtiraf Ediyorumm

Merhabalar yine güneşli bir sabah...


Haftanın ortasına geldik zaman çoook çabuk geçiyor..ha gayret bahara şurda ne kaldı....Bahar geldiğinde insan daha bir mutlu olmuyor mu...herşeye daha bir olumlu yaklaşmıyor muyuz hep bi pozitf hep bi mutlu...


Neyse gelelim asıl konuya...neyi itiraf ediyor bu hamile yahu diyorsunuz di mi..


2.hamileliğimi öğrendiğim zaman ki yaşadığım kabusları korkuları neler neler düşündüğümü kafamda kurduğum binbir türlü berbat hayalleri....

Aymira'ya hamileyken miyomlarda dolayı çok sıkıntı çekmiş doğum esnasında alınınca da çok sevinmiş ohh kurtuldum demiştim...ama gel gör ki 6 ay sonra tekrarlamıştı..bu yüzden sürekli kontrollere gidiyor sürekli testler yapılıyordu.. her birinde de allahtan aynı sonuç kötü birşey yok kanser riski taşımıyorsun diyorlardı..tek sorun yumurta seviyen çok düşük eğer çocuk istersen olmayabilir farklı yöntemler deneriz demişlerdi..

Eee hani olmuyordu çocukk... süprizden çıktı geldi minnak kuzu.. Nedendir hiç anlamadım sevinemedim kabullenemedim...inanılmaz suçlu hissettim kendimi...öğrendiğim andan itibaren salya sümük ağladım.. aldıramazdım ne o masum miniğe böyle birşey yapabilirdim ne de ruhum bunu kaldırırdı...evin içinde her dolandığım an allahım napcam şimdi ben nerden çıktı ki bu istemiyorum bile bu çocuğu diye didindim.... Çok komik ama Aymira yı aldatıyormuşum gibi geliyordu...hatta Aymira ya her baktığımda özür dilerim annecim diye ağlamaya başlıyordum ahaha yazık yavrum olanlara bir anlam veremeden hadi anne oynalııım diye söyleniyordu...Burak o kadar sevinirken adamdan bile nefret etmiştim... sevinirsin tabi sanki sen bakıcaksın diye bağrınıp durdum...nerden çıktı kiiii herşey düzene girmişkem ohhh rahata kavuşmuşken şimdi tekrardan başa saramam ben yapamam buyur sen yap diyordum..

Tüm bu kötü hisler gittikçe artıyordu... Üzerine bulantılar kusmalar su bile içememeler uyku halleri Aymira'ya yetemediğimi görmem derken hepsi tuzu biberi oldu..daha da kötümser bir hal aldı.. resmen depresyona girdim desem yeridir...geceleri allahım ben çocuk doğunca naparım nasıl bakarım diye ağlama krizleri kustukça ve fenalaştıkça daha minnacık bir noktaa olan yavruya söylenmeler daha da artan agresif tavırlar ve tahammülsüzlüklerim çıkıverdi ortaya...Bazen öyle çok ağlıyordum ki keşke ölsem ben yapamıcam bu kadar yük fazla diyordum...sonra da  ay sen ne çeşit bir manyaksın Esra nasıl böyle düşünürsün kendine gel diye yeniden ağlıyordum..resmen içimde konuşan iki kişi vardı biri kötülerken öteki iyimser ol diyordu...


O kadar kötü senaryolar yazdım ki içimden...daha neler düşündüm neler, kabul edemedim bebeği kabullenemedim hamileliği oysa Aymira da havalarda uçuyordum..kusmak bile keyifliydi...hiçbir şeye söylenmiyordum... herşeye aman bebek iyi olsun da razıyımlar herşeye katlanmalar en bernat hallerimi bile sevmeler havada uçuşuyordu...2. De neden böyle oldu neden bu kadar kötü hssettim bilemiyorum...şuan dönüp baktığımda hatta bunları size anlatırken bile ay ben neyin kafasındaymışım da bu kadar kötü bu kadar bencil bu kadar savunmasız hissetmişim diyorum...






12. Haftaya geldiğimizde artık suyu bir kaç yudum da olsa içebilmenin mutluluğu özlediğim kahveme kavuşmanın keyfi ve istediklerimi az da olsa  yemenin vermiş olduğu hazdan ötürü gayet neşeliydim... İçimde bir anda beliren korkunç Esra gitmiş eskisi gelmişti...sanki onca şeyi ben yaşamamıştım..

Yine herşey en keyifli halini almıştı...Aymira ya yapabileceğim en güzel şey kardeşti... kimle konuşursam konuşayım hep bunu söylüyor birçok örnek gösterip daha çok inanmamı sağlıyordu..ilerde Aymira sana teşekkür edecek ona bir kardeş verdiğin için diyorladı...inşallah tam tersini idda etmez de :)


Şimdi düşünüyorum da ne kadar çok saçmalamışım..ne kadar gereksiz korkmuşum...bazı konularda hala haklı düşündüğümü tekrar etsem ve inansam da birçoğunda çok yanıldığımı hata ettiğimi düşünüyorum artık...

Yeniden o kadar mutluyum ki her Dr, gidişimde onun sağlıklı olduğuna şükretmek içimde tekmeler savurdukça mutluluktan uçmak en büyük keyfim...şimdi kendime çok kızıyorum bu kadar çirkin şeyler düşünürken hadi ona birşey olsaydı kendimi asla affetmezdim.. 4 ay sonra yeniden evi mis gibi hatta insanı sarhoş eden mutluluk hormonu salgılatan bir koku gelecek... belki çok ağlayacak belki gecelerce uyutmayacak.. evet 2 sene öncesine tekrardan dönüp yeniden aynı şeyleri yaşayacağım ama mutlu olacağım... evet uykusuzluktan şikayet ederken bir yandan keyif alacağım..Aymira'ya her baktığımda iyi ki varsın annem diye şimdi ona da söyleyeceğim... şimdi çok daha mutlu olacağız... büyüyoruz 3 ken 4 oluyoruz.. her zorluğun güzelliği var bu paha biçilemez bir güzellik olacak inanıyorum..Aymira da neler hissettiysem hepsi 2 katı olacak bunun keyfine varıyorum..


Neden paylaştım bunları belki benim gibi hisseden yeni hamileler vardır...korkmasın benim gibi olmasın diye belki yine de olacak ama geçecek bunu bilsin diye...şuan o kadar keyifli ve mutluyum ki o da öyle olacak unutmasın diye....2.çocuk ilkine ihanet değil hediye bunu bilsin diye....hersey cok guzel olacak bunu aklindan cikarmasin diye... ne bileyim iste yalniz hissetmesin kendini suclamasin diye bende boyle kotu hissettim ama gecti bilsin diye... belki bi yardimi olur diye...

Benden bu kadarlık yeterr.. daha içimi döksem yazılar uzar gider anlatacak onca sey onca his onca duygu var ama  siz de sıkılırsınız...



Burdann canım çocukluk arkadaşım Deniz'ime teşekkür etmek istiyorum... en kötü anlarımda o güzel sözleriyle beni kendime getirdiği için,uzakta da olsa hep yanımdaymış gibi hissettirdiği için,her zırladığımda geçecek sabret az kaldılarla sabretmemi sağladığı için her gün bıkmadan bugün nasılsın dediği için, yolladığı fotoğraflarla yüzümü güldürdüğü için... bu yazıyı yaz ki senin gibi olanlar yalnız olmadıklarını bilsin dediği için.....kısacası kardeşim olduğu için...herkesi huzurunda Teşekkür ederim... İyi ki varsın canım dostum...



Sevgiler herkese...

3 yorum:

Siri yaşam dedi ki...

Kardeş, annemle babamın bana verdiği en güzel hediye <3 Sağlıkla kucağına al.

watashi wa sinem dedi ki...

Ah esra neler hissettin cok iyi anliyorum. Bizim cocuklarimiz ayni yastalar ve eminim basima gelse ben de ayni seyleri o ilk sokla hissedebilirdim. Bunun icin kendini suclu hissetme. Sen farkinda olmadan en iyisini yaptigini ileride anlayacaksin. Ben yigit'e hamileyken hemen arkasindan bi tane daha yapacagim diyordum. Ama rahatsizligim yuzunden neredeyse 26. Haftada yigit gelmeye kalkinca ve sonraki hamileligimde de ayni sorunu yasayacagimi ogrenince hayallerim suya dustu. Emin ol aymira da zorlandigin kadar zorlanmassin. Hem artik bunye alisik hem de tecrubeli bir annesin. Amaaan zaten acemilikten bisi anlamadik en guzel donemlerinden. Simdi tadini cikara cikara buyutursun �� saglikla gelsin

bademlebuduk dedi ki...

esracım yeni öğrendiğin zamandı paylaşmıştık, o zaman gerçekten aklın çok karışıktı..
planlı bir bebek bile olsa ikincilerde bir suçluluk duygusu yaşanıyor illa ki. Hamilelik şikayetleri de tuzu biberi oluyor elbette...
çok şükür geçti :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...